1631 – 18 maja przychodzi na świat w Podegrodziu z rodziców: ojca Tomasza Papki, matki Zofii z domu Tacikowska
1640-43 pobiera naukę gramatyki w szkole parafialnej w Podegrodziu, którą w 1643 kończy w zakresie I klasy (infima)
1643 kontynuuje szkołę w Nowym Sączu w zakresie II klasy gramatyki (media)
1646 przez kilka tygodni kontynuuje naukę w kolegium jezuitów w Jarosławiu
1646-49 udaje się do kolegium jezuitów we Lwowie, gdzie nie zostaje przyjęty; zarobkowo podejmuje korepetycje, a z czasem zapada na ciężką chorobę; cudownie uleczony w 1649, wraca do Podegrodzia
1649-50 pobiera naukę w kolegium pijarów w Podolińcu i kończy III klasę gramatyki (suprema)
1650-51 kształci się w kolegium jezuitów we Lwowie, gdzie kończy poetykę i rozpoczyna retorykę; opuszcza jednak miasto na skutek wojny
1652-54 kontynuuje naukę w kolegium jezuitów w Rawie Mazowieckiej, gdzie ukończył retoryk i zarazem szkołę średnią oraz odbył 2 lata studiów filozoficznych Okres pijarski
1654 – 2 lipca wstępuje do nowicjatu pijarów w Podolińcu (Słowacja)
1655 w drugim roku nowicjatu studiuje teologię u Franciszkanów Reformatów w Warszawie
1656 – 22 lipca składa pierwsze śluby proste w zakonie pijarów
1658-60 naucza retoryki w kolegium pijarów w Podolińcu
1661 – 12 marca w Brzozowie k. Rzeszowa otrzymuje święcenia kapłańskie z rąk biskupa przemyskiego Stanisława Tarnowskiego
1660-62 naucza retoryki w kolegium pijarów w Rzeszowie
1663-67 w Warszawie jest nauczycielem, kaznodzieją, spowiednikiem, moderatorem bractwa Matki Bożej Łaskawej, prefektem w kolegium, dwukrotnie czasowym zastępcą rektora w domu zakonnym
1667 – 27 września na wezwanie przełożonego generalnego udaje się do Rzymu
1668 z Rzymu zostaje wysłany przez generała do Nikolsburga (Mikulov, Czechy)
1669 we wrześniu udaje się do rezydencji pijarów na Kazimierzu w Krakowie
1670 w styczniu zostaje uwięziony najpierw w domu zakonnym w Podolińcu, a później w Prievidzy (Słowacja); po 3 miesiącach 22 marca zwolniony, wraca na Kazimierz i oddaje się pod opiekę biskupa Założyciel Zakonu Marianów
1670 – 11 grudnia z rąk wiceprowincjała M. Krausa otrzymuje dyspensę papieską i odchodzi od pijarów, jednocześnie w obecności tych samych osób dokonuje aktu Oblatio z zamiarem założenia Zakonu Marianów od Niepokalanego Poczęcia NMP
1671-73 jest kapelanem u Karskich w Luboczy; tu przywdziewa biały habit
1673 za radą o. Franciszka Wilgi, kameduły, i za zgodą biskupa ordynariusza Stefana Wierzbowskiego, o. Papczyński przybywa 30 września do Puszczy Korabiewskiej, gdzie zostaje przełożonym wspólnoty pustelników; bp Jacek Święcicki, archidiakon i oficjał warszawski, podczas wizytacji 24 października zatwierdza dekretem pierwszy klasztor Zakonu Marianów
1677 aprobata fundacji instytutu Księży Eremitów Marianów w Puszczy Korabiewskiej przez Sejm Rzeczypospolitej
1677 marianie otrzymują “Wieczernik Pański” w Nowej Jerozolimie (Góra Kalwaria), dokąd bp Stefan Wierzbowski przenosi o. S. Papczyńskiego z Puszczy Mariańskiej
1679 – 21 kwietnia kanoniczna erekcja Zakonu Marianów przez bpa Stefana Wierzbowskiego w Nowej Jerozolimie
1684 w czerwcu Załoyciel zwołuje w Puszczy Korabiewskiej pierwszą kapitułę generalną
1690 udaje się do Rzymu w celu uzyskania aprobaty papieskiej dla mariańskiego instytutu, choruje i powraca, nie osiągnąwszy celu
1698 jesienią wysyła do Rzymu o. Joachima Kozłowskiego w celu uzyskania aprobaty papieskiej dla mariańskiego instytutu
1699 – 21 września uzyskanie aprobaty Zakonu Marianów przez Stolicę Apostolską, które po przyjęciu “Reguły Dziesięciu Cnót NMP” i agregację do zakonu Braci Mniejszych staje się zakonem o ślubach uroczystych
1699 – 15 października objęcie trzeciej fundacji – w Goźlinie
1699 Innocenty XII wysyła list (breve) do nuncjusza apostolskiego w Rzeczypospolitej nakazujący mu przyjęcie ślubów od marianów
1701 – 6 czerwca Założyciel składa uroczyste śluby na ręce nuncjusza apostolskiego Franciszka Pignatellego w Warszawie; 5 lipca przyjmuje profesję zakonną swoich współbraci w Wieczerniku
1701 – 17 września o. S. Papczyński umiera w Górze Kalwarii, gdzie też w kościele “Wieczerzy Pańskiej” zostaje pochowany